Codzienna stymulacja organizmu ludzkiego niezliczoną ilością bodźców stała się czymś tak typowym, że niewielu z nas ją zauważa. Za to od dawana, zainteresowanie a nawet niepokój wzbudzają sytuacje w których narażeni jesteśmy na zbyt dużą stymulację. Są to wydarzenia wzbudzające silne emocje, pośpiech, przebywanie w hałasie, a w ostatnich latach agresywne reklamy i wzbudzające sensacje komunikaty medialne. Taka stymulacja powoduje poczucie zmęczenia, często rozdrażnienie, apatię, czy depresję. Coraz częściej, również, analizuje się sytuacje w których występuje zbyt mała stymulacja. Sytuacje takie rodzą niedosyt, niezadowolenie i sprzyjają poszukiwaniu wrażeń.
Rodzi się jednak pytanie, kto i dlaczego w dzisiejszym, pełnym ekstremalnych bodźców i niesamowitych wydarzeń świecie potrzebuje ich jeszcze więcej ? Wyjaśnienia można rozpocząć od powszechnie znanego wśród biologicznie zorientowanych psychologów poglądu, że to czynniki wrodzone (warunkowane biologicznie) pełnią największą role w kształtowaniu indywidualnych predyspozycji, skłonności czy cech odpowiedzialnych za potencjalną gotowość do reagowania agresją lub też ogólnie mówiąc do silnych reakcji emocjonalnych.